Şüphesiz  her çocuk fiziksel, sosyal ve psikolojik gelişimini en güzel şekilde anne babasının yanında tamamlar.  Çocuk hem annenin hem de babanın ilgisine  sevgisine ve şefkatine muhtaç bir varlıktır. Dünyaya ilk gözlerini açtığında yanı başında anne ve babasını görür. Onlarla bir dünya kurar. Kurduğu dünya güven duygusuyla hareket eder ve güvenli bağlanma oluşur. 

Fakat ne yazık ki günümüzde çeşitli sebeplerden dolayı boşanmaların artmasıyla, çocuklar bir çok olumsuz durumla karşılaşmaktadır. Yapılan araştırmalara göre ebeveyni ayrılmış çocukların, ebeveyni birlikte olan çocuklara göre daha fazla psikolojik sorun yaşadığı kanıtlanmıştır. Aynı zamanda erken çocukluk döneminde anne babasının boşanma sürecine tanıklık eden çocukların, yetişkinlik  dönemlerinde de bir çok olumsuz davranışlar sergilediği ve problemler  yaşadığı kaçınılmazdır. Şu bir gerçektir ki boşanma sadece çiftler arasında değildir. Ayrılmanın yükünü en çok çocuklar çekmektedir. Bu zamana kadar en güvendiği iki kişiye eskisi kadar yakın olamayacak  ve kurduğu dünyası bölünecektir. Boşanma çocuk açısından en büyük travmalardan biridir. Ayrılık öncesinde veya ayrılma sürecinde sürekli çatışan, birbirini suçlayan ve yargılayan anne baba tutumu çocuğu depresyona iten bir sebeptir. Bununla birlikte çocuk kendini suçlu da hissedebilir. Yani kendisi yüzünden anlaşamadıklarını, onlara yük olduğunu ve kendisinin varlığı yüzünden boşandıklarını zanneder. Bu sebepten  aileler boşanma öncesinde ve sonrasında ki süreçte aralarındaki sorunları çocuklarına asla yansıtmamalıdır. Çünkü çocuk küçük dahi olsa etrafında olup biteni anlayabilecek bir duygusal belleğe sahiptir. Bazen söz diliyle anlatamadığını farklı şekillerde dışarı yansıtırlar. Bu durum tırnak yeme, altını ıslatma, evden veya okuldan kaçma, çalma davranışı ve ya sık sık hastalanma gibi psikosomatik hastalıklardır. Ayrıca öfke , kaygı,  şok, mutsuzluk, davranış sorunları, yaşam kalitesinde bozulma veya bağlanma problemleri diğer olumsuz etkileridir.

Anne baba ayrılma sürecini anlatırken çok açık ve net bir dil kullanmalıdır. Çocuğa durum kendi ağızlarından anlatılmalı ve anlayışlı olunmalıdır. En önemlisi boşanma asla saklanılacak bir durum değildir. Problemlere maruz kalmaması açısından olup biteni anlatmamak çözüm değildir. Çocuğun olup biteni doğru anlaması için olayları olduğu gibi aktarmak faydalı olacaktır.  

Boşanma sonrasında en çok yaşanan sorunlardan biri anne babanın çocuğunu kendi tarafına çekme çabasıdır. Bu nedenle çocuğunun her dediğini yapma, istediğini alma gibi bir ihmalle hareket etmeleridir. Koyulmayan sınırlar ve disiplin eksikliği çocuğun ileriki sosyal yaşamda adapte olmada zorluk ve sınır koyamama gibi problemlerle karşılaşmasına sebep olur. 

Şu unutulmamalıdır ki anne baba karı koca olarak birbirinden ayrılır. Romantik ilişkileri biter. Fakat ne annelik görevi ne de babalık görevi bitmektedir. Kendi yanlarına çekme yarışı çocuk açısından oldukça yaralayıcıdır.

Ebeveynlerin “biz ayrılıyoruz ama senin anne ve baban olmaya devam edeceğiz. Senin iyiliğin için elimizden gelen her şeyi yapacağız.” mesajını vermeleri gerekir. Çocukluk dönemi kişilik oluşumunda en kritik dönemdir. Boşanma sürecini sağlıklı geçirmesi için aileler son derece özenli hareket etmelidir.